Yalnız daha mı iyisiniz yoksa eş dost olmalı mı hayatınızda?

Yalnızlık herkesin kaldırabileceği birşey değil.
En nihayetinde bütün herşeyle başbaşa kalıyorsunuz.

Ben yalnızken çok mutluyum. Dışarıda sık sık yanına gittiğim iki insan vardır, abimden, amcaoğlumdan daha gerçek olan. Onları bile bazen görmek istemiyorum. Ne kadar iyi de olsak herkes birgün gidici ve ona göre kendimizi terbiye eder olduk. Kendi içimizdeki insanlara baktığımda dışarıdaki insanların haset etmesi, arkadaşım olması, beni düşünüyor gibi yapmaları artık uzaydaki bir boşluk gibi. Herşeyi içimizde görüyoruz, benim düşünceme göre dışarıdan ders almama gerek yok...

Bende çok küçük sayılmasam da üstdüzey yaşanmışlıklar olmasa da birçok kişinin kolayca atlatamayacağı konular atlattığımı ve buna hala devam ettiğimi söyleyebilirim. Kimseyle anlaşamadığımı iddia edenler de oluyor, kendi çevremizden, kanımızdan... Onlar hiçbirşeyi görmemiş gibi yapabilirler, ben puanı verir, kendime dönerim. Herkes kendini bir otursun, tartsın, biçsin ona göre yaşasın.

Tevfik' Alıntı:

Logan benim rahmetli dedem derdiki, insanların seninle nasıl konuşması gerektiğine sen karar verirsin. Birinin bana zarar verebileceğini düşünmüyorum, çünkü benden beklentisi veya menfaati yok. Maalesef haset insanlar vardır, fakat ben de çevremi ince eleyip sık dokuyarak seçiyorum.

Önemli olan insan olmak, iyilik yapmayı hayatımın her döneminde sevdim. Yazın parkta ağaçlar sulanmadı, evden su taşıyıp ağaçları suladım bir hafta. Yıllardır sokak hayvanlarını besliyorum, kendimi bildim bileli desem yeridir. O kadar insana faydam dokunmuştur diye düşünüyorum ama kimseden hiçbir şekilde beklentiye girmedim.

Aslında bizi üzen şey beklentilerimiz, gerçek olmasını istediğimiz şeylerin olmaması. Hayallerimizin alt-üst olması tamamen. İnsan hayal kurmadan yaşayamıyor, benim en büyük hayallerimden birisi Teknoloji Forum'u çok büyük bir hâle getirmek mesela.

Naçizane tavsiyem insan/lar üzerinde çok fazla umuda kapılma (aşk, sevgi vb. anlamda diyorum). Üzülmeni istemem dostum.

Genişletmek için tıkla ...

Bazı aşamalar vardır. Farkına varma, inkar, kabullenme, korkuları kabul etme, rüyadan uyanmak isteyip istememe gibi...
Herkes için çok kolay olmuyor tabii ki.

Logan' Alıntı:

Kaldırıyorsun işte bir süreden sonra ben yalnız kalamam diyordum şuan yalnızlık daha iyi, ha doğru dürüst dost olursa neden olmasın ama eski arkadaşlarım dışında öyle birileri tanımadım büyük ihtimal yok.

Benim tek derdim para bak 6 milyon param olsa başka şehirden ev ve araba alsam belli gelirim olsa, haset etmeyecek doğru dürüst dediğim 1993-1994 ten bu yana tanıdığım arkadaşlarımı bile silerim öyle diyim.

Ben duygularımı insanlığımı kaybettim kardeşim kimse umrumda değil.

Genişletmek için tıkla ...

Duygularını kaybedemezsin, yaşadıklarını da unutamazsın; sadece üstüne yenilerini yazabilirsin. "Kimse umurumda değil" derken, param olsa yanımda arkadaşlarım var dediğin, tanıdıklarını da silerim diyorsun ama aslında önemseseydin, para seni o çukurdan çıkardığında onlara normal gibi davranmış olamaz mısın? Neden şu an silmiyorsun mesela, ya da hala silemedin? Gerçekten tek sebep para mı? Düşüncelerin değişmezse nereye gidersen git, orada da aynı düşünceler seninle gelecektir. Bu cümlem seni darlasın diye değil, seninle muhalefet etmekten kaynaklanmıyor; yanlış anlaşılmasın. Ben de parasal sorunlar yaşıyorum ve senin dediğin gibi, hasetlikten ziyade narsistik kişilik bozukluğuna sahip insanlardan uzaklaşmak istiyorum. Ne yazık ki, takıldığım ya da şartlandığım şeyleri belki de salmadığımdan gidemiyorum; emin değilim, bilemiyorum. Konular hep havada kalıyor gibi geliyor bana. Problemleri çözmeye ve dökmeye başlamayı ne zaman düşündüğünle ilgili planların olduğuna inanmak istiyorum.

Eğer konu gerçekten bir kadınsa, ben de kurduğum hayallerimden birini 2-3 ay önce tek seferde sildim. Artık aklıma bile gelmiyor. Hiçbir kadını da çok sevmedim, kimse bana samimi gelmiyor. Harcadığım zihinsel gücü kimse, çekirdek inancı ile harcamıyorsa, benim rolümü kabul etmek zorunda olmadığını herkes görmelidir; gördü. Bazı temel altyapıları yeniden inşa etmek gerekiyor. Sınandığın nokta para değil, belki de ayağa kalkmak, değişmek ve değiştirmek olabilir. Ben bazı konularda çok katıyım; bu zamanla oldu. Takıntılıyım, dediğim dedik değilsem de bildiğim şeylerden ödün veremiyorum. Kontrolü ele almazsam orada bulunamıyorum; başıma gelen ibretlik dersleri hep ben yaşadım. Ben destek olurken her şey güzeldir, ama ayağım bir takıldığında, aslında desteğim olamıyorsa, hayati şartlar sonucunda zaten benim yalnızca destekleyici olduğumu ve kimsem kalmadığını fark ediyorum. Biraz bencil olmanın ise hiçbir sakıncası yok. İnsanlığımı asla kaybetmedim; kaybettiğim süreçte de "Battı balık yan gider" diyeceğimi iyi biliyorum. İnsan olmak değil, insan kalmak niyetindeyim. Kimseye kibarlık, kendimi kanıtlama ya da muhtaçlık borcum yok! Dünyanın bize dayattığı hiçbir ideoloji ve kuralı tanımıyorum. Normlardan sosyolojik sorunlara kadar, algılara, verilmek ve alınmak istenenlere bakmıyorum.

Yapay zekâda bile farklı prompt yazmadığında eski promptu baz alarak cevaplar verir. Bizim de insanlara yansıttığımız alışılmış özelliklerimiz varsa, bunları törpüleyip yenilerine sahip olmazsak, herkes beden dilimizi ve tepkilerimizi bildiğinden kendilerine bakmayacak, kendilerini sorgulamayacak; ta ki biz bakana kadar. Biz değişirsek, dünya değişir gibi bir şey demeye çalışıyorum. O zorluğun, o kasvetin içinde değişemiyorsak, hiçbir konumda değişemeyiz. Orada derimizi değiştirmemiz gerekiyor. Ben buna inanıyorum.

Logan' Alıntı:

Güzel konuştun kardeşim ama para güç demektir, kast ettiğim bir evim arabam fatura gıda gezme tozma durumu olsa çalışmaya bile gerek kalmadan, bu imkanlarla insanların bir kısmı herkesi siler bir kısmı çevresi ile devam eder, ben herkesi silen kısımdayım.

Genişletmek için tıkla ...

Aynı şeyi paylaşıyoruz.
Sildim demek onların olduğu konumda da bulunmamak değil midir?
Sanki anlaşılmayı bekliyor gibi misin? Söylüyorum: asla anlaşılmayacaksın!